Αγαπητοί κα Γεροβασίλη, κ. Γκόκα, κ. Στύλιο.
Πολύς ντόρος έχει γίνει τον τελευταίο καιρό στην πόλη μας για τις καφετέριες και την λειτουργία τους. Από την μία πλευρά βρίσκονται όσοι θέλουν τον περιορισμό των τραπεζοκαθισμάτων καθώς αυτά καταλαμβάνουν και περιορίζουν ασφυκτικά το δημόσιο χώρο και από την άλλη αυτοί που υπερασπίζονται την υφιστάμενη κατάσταση αφού όπως υποστηρίζουν έτσι εξασφαλίζονται πολύτιμες θέσεις εργασίας σε μια εποχή που η ανεργία μαστίζει τη χώρα μας και ιδίως την περιοχή της Άρτας. Λένε πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση…
Πίσω όμως αυτή τη διαμάχη κρύβεται μια στείρα, αδιέξοδη προσκόλληση στην προάσπιση θέσεων εργασίας χαμηλής εξειδίκευσης. Λέγοντας αυτό δε θα ήθελα να παρεξηγηθώ. Καθένας έχει δικαίωμα στην εργασία και καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Είναι όμως οι θέσεις εργασίας στις καφετέριες αυτό που θα φέρει την πολυπόθητη ανάπτυξη η μήπως κάτι άλλο;
Ως πτυχιούχος Χημείας και άνεργος θεωρώ τουλάχιστον προκλητικό από τη μία ο πολιτικός κόσμος της πόλης να υπερασπίζεται έντονα την οικονομία του καφέ και από την άλλη να σιωπά για άλλες αναπτυξιακές προοπτικές ή ακόμα χειρότερα να ανέχεται την απώλειά τους. Είναι ακόμα νωπή η περίπτωση επιχείρισης παραγωγής βιομάζας από φύκια η οποία ενώ αρχικά σχεδίαζε να εγκατασταθεί στην Άρτα τελικά λειτουργεί στη ΒΙ.ΠΕ Πρέβεζας αφού, όπως αναφέρθηκε στον τοπικό Τύπο, συνάντησε γραφειοκρατικά εμπόδια για την εγκατάστασή της στην Άρτα. Ασφαλώς σκοπός μου δεν είναι να κάνω τον συνήγορο της συγκεκριμένης εταιρίας αλλά τη στιγμή που η χώρα παράγει κάθε χρόνο χιλιάδες πτυχιούχους, είναι μάλλον ασυγχώρητο να “διώχνουμε” από την περιοχή επιχειρήσεις που απαιτούν για τη λειτουργία τους επιστημονικό προσωπικό και να μην φροντίζουμε για την προσέλκυση άλλων.
Γι’ αυτό λοιπόν σας προτείνω κάτι τολμηρό για τα ελληνικά δεδομένα: σας καλώ να καθήσετε γύρω από το ίδιο τραπέζι και σε συνεργασία με θεσμικούς φορείς της Άρτας (επιμελητήριο, ΤΕΙ, συνεταιρισμοί και άλλους) να καθορίσετε προς τα που και πως πρέπει να κινηθεί ο τόπος την επόμενη δεκαετία. Θέλουμε να παράγουμε και να εξάγουμε πιστοποιημένα αγροτικά προϊόντα; Θέλουμε να παράγουμε αυτοκίνητα; Θέλουμε να πουλάμε τουριστικά πακέτα για να έρχονται επισκέπτες να πιουν τον καφέ τους στην Άρτα; Τι θέλουμε να κάνουμε; Πείτε το αυτό “Εθνικό πρότυπο ανάπτυξης για την πεδιάδα της Άρτας και τον Αμβρακικό” ή όπως αλλιώς θέλετε, ουδεμία σημασία έχει.
Ομονοήστε γιατί διαφορετικά αυτοί που τώρα βλέπουν τα πτυχία τους να στολίζουν ένα τοίχο (και είναι πολλοί αυτοί) θα ομονοήσουν εναντίον της σταδιοδρομίας σας στη Βουλή στις εκλογές που επίκεινται!
Με τιμή,
Νικόλας Σπανουδάκης
