Μάθε υπάλληλε μου γράμματα!

Είναι κοινή πεποίθηση πως η λειτουργία του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα είναι προβληματική. Πολλοί από εμάς έχει τύχει να επισκεφτούμε δημόσια υπηρεσία και να μην βρούμε τους υπάλληλους στη θέση τους ή απλά δεν έχουν τη διάθεση να εξυπηρετήσουν το κοινό. Ασφαλώς οι λόγοι που έχουν διαμορφώσει τέτοιες καταστάσεις είναι ποικίλοι ωστόσο γεγονός είναι πως λίγοι βρέθηκαν στο δημόσιο επειδή ήθελαν να δημιουργήσουν ή από αίσθημα προσφοράς. Αντίθετα πολλοί επιδίωξαν να μπουν στο δημόσιο για να “αράξουν” αφού μιλάμε για ένα περιβάλλον στο οποίο δεν διακυβεύεται η μονιμότητά τους και σπανίως τους ζητείται να εξελιχθούν ως επαγγελματίες (τουλάχιστον όσοι εκτελούν γραφειοκρατική εργασία). Προφανώς δεν είναι όλοι ίδιοι. Αυτό σημαίνει πως και στο δημόσιο υπάρχουν εξαιρετικοί επαγγελματίες τους οποίους οφείλουμε να τιμάμε όπως πρέπει και να τους παρέχουμε τις ευκαιρίες για να γίνουν καλύτεροι.

Παράλληλα ζούμε σε καιρούς όπου οι εξελίξεις τρέχουν ραγδαία και επιτάσσουν την διαρκή εκπαίδευση των ανθρώπων σε νέες τεχνολογίες και πρακτικές. Κάποτε ένα πτυχίο πανεπιστημίου ήταν υπεραρκετό για μια σταδιοδρομία στο Δημόσιο. Σήμερα κι ιδιαίτερα στις δυσμενείς συνθήκες που ζούμε χρειαζόμαστε δημόσιους / δημοτικούς υπάλληλους που εκπαιδεύονται διαρκώς ώστε να είναι σε θέση να διαχειριστούν προγράμματα και άλλες ανάγκες που είναι απαραίτητα για να βγει ο τόπος από το τέλμα που βρίσκεται. Ποια λοιπόν μπορεί να είναι η απάντηση των δήμων στις προκλήσεις των καιρών;

Η δημοτική αρχή στα Τρίκαλα διοργάνωσε επίσκεψη επιμόρφωσης υπάλληλων που δουλεύουν στο δήμο Τρικκαίων, στη Γερμανία [1]. Η επίσκεψη διοργανώθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ERASMUS+, με έξοδα που κάλυψε το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών. Μεταξύ άλλων οι υπάλληλοι εκπαιδεύτηκαν σε πρακτικές που αφορούν την κοινωνική επιχειρηματικότητα που αναπτύσσονται στη Γερμανία και στη διαχείριση ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Με αυτόν τον τρόπο η τρικαλινή δημοτική αρχή εκτιμά πως θα βελτιωθεί το επίπεδο υπηρεσιών προς τους δημότες και θα αναβαθμιστεί η λειτουργία του δήμου.

Αντίθετα, τέτοια πράγματα δε φαίνεται να απασχολούν την αρτινή δημοτική αρχή. Ο δήμαρχος κ. Τσιρογιάννης εκδίδει πομπώδεις ανακοινώσεις για γραφείο υποστήριξης της επιχειρηματικότητας και της αγροτικής παραγωγής αλλά μάλλον δε νοεί πως οι υπάλληλοι του θα πρέπει να έχουν την κατάρτιση για να υποστηρίξουν την επιχειρηματικότητα όπως αυτή εντάσσεται σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Δηλαδή ο δήμος Αρταίων λειτουργεί σε μια πραγματικότητα που αδιαφορεί για τις παγκόσμιες τάσεις και εξελίξεις. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να αιτούμε μια αποτελεσματική γραφειοκρατία όταν δεν υπάρχει καμμία πρόνοια για τη συνεχή κατάρτιση των ανθρώπων από τους οποίους αποτελείται;

Είναι στραβός ο γιαλός ή εμείς αρμενίζουμε στραβά άραγε; Η απάντηση δική σας.   

Πηγή

[1] Δήμος Τρικκαίων. (2016). Οφέλη από την επιμόρφωση στελεχών του Δήμου Τρικκαίων. [online] Διαθέσιμο στο: http://trikalacity.gr/ofeli-apo-tin-epimorfosi-stelechon-tou-dimou-trikkeon/ [Τελευταία πρόσβαση 8 Ιουλ. 2016].

"ΟΧΙ" στα σκουπίδια - "ΝΑΙ" στο παρελθόν

Τα τύμπανα της αντίστασης ήχησαν ξανά στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αρταίων καθώς ο δήμαρχος Χρήστος Τσιρογιάννης εισηγήθηκε να μην γίνουν προσωρινά δεκτά τα σκουπίδια της Λευκάδας στο ΧΥΤΑ  Βλαχέρνας καθώς ήδη πλησιάζει τον κορεσμό και επίσης γνωρίζουμε πως “ουδέν μονιμότερον του προσωρινού”.  Το “ΟΧΙ” στα σκουπίδια πανηγηρίστηκε δεόντως σε ανακοίνωση του δήμου Αρταίων και έπειτα άρχισε η προετοιμασία για το επόμενο μεγάλο “ΟΧΙ” ενδεχομένως αυτό της 28ης Οκτωβρίου! Αξίζει ωστόσο να εξετάσουμε προσεκτικότερα αυτό το “ΟΧΙ” για να δούμε αν μπορούν να εξαχθούν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα.

Ο δήμαρχος δεν έκανε τίποτα άλλο από το να υπερασπιστεί μια παρωχημένη επιλογή των προκάτοχών του. Η επιλογή που αναφέρομαι είναι η υγειονομική ταφή των απορριμάτων ως τρόπος διαχείρισής τους. Λοιπόν η ταφή των απορριμάτων αποτελεί την τελευταία λύση σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) καθώς προκρίνονται (σε σειρά φθίνουσας σημασίας) η αποφυγή παραγωγής σκουπιδιών, η επαναχρησιμοποίηση, η ανακύκλωση, η καύση προς ανάκτηση ενέργειας και τέλος η υγειονομική ταφή για τη διαχείριση των απορριμάτων [1]. Συνεπώς ο κ. Τσιρογιάννης αρέσκεται για τους δικούς του λόγους να υπερασπίζεται ένα τρόπο διαχείρισης απορριμάτων που παραπέμπει σε πρακτικές που θεωρούνται ξεπερασμένες. Ποια όμως θα μπορούσε να είναι η εναλλακτική για τη διαχείριση των σκουπιδιών;

Στην Ελλάδα τα σκουπίδια θεωρούνται ανεπιθύμητα. Αντίθετα στη Σουηδία τα θεωρούν έναν εκμεταλλεύσιμο πόρο.  Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι Σουηδοί καίνε μεγάλο μέρος των μέρος των οικιακών απορριμάτων (μετά από διαλογή) και με αυτό τον τρόπο παρέχουν θέρμανση σε 810.000 νοικοκυριά και ρεύμα σε 250.000 σπίτια. Παράλληλα ο συνδυασμός ανακύκλωσης και καύσης σκουπιδιών έχει μειώσει τις εκπομπές βαρέων μετάλλων κατά 99% από το 1985 [2]. Επίσης επειδή τα σκουπίδια που παράγουν οι ίδιοι δεν επαρκούν για να τροφοδοτήσουν τις ανάγκες των εργοστασίων τους, εισάγουν σκουπίδια από χώρες όπως η Αγγλία, η Ιρλανδία και η Ιταλία. Κι επειδή στην ΕΕ ισχύει η αρχή “ο ρυπαίνων πληρώνει” η Σουηδία πληρώνεται για την διαχείριση των εισαγόμενων σκουπιδιών. Δηλαδή πληρώνονται για να παράγουν μέρος του ηλεκτρισμού και του θερμού νερού που χρησιμοποιούν! Βέβαια η καύση των σκουπιδιών δεν είναι η φιλικότερη προς το περιβάλλον λύση καθώς οδηγεί σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αλλά είναι σίγουρα φιλικότερη από το λιγνίτη και το πετρέλαιο που καίμε εμείς αντίστοιχα για να παράγουμε ηλεκτρισμό και θέρμανση στα σπίτια.

Γιατί λοιπόν αντί να αντιμετωπίζουμε τα σκουπίδια διαρκώς ως πρόβλημα δεν τα προσεγγίζουμε σύμφωνα με το σουηδικό παράδειγμα; Γιατί δεν κοιτάμε να χτίσουμε στην Άρτα ένα εργοστάσιο ανάκτησης ενέργειας από σκουπίδια και να μας πληρώνουν για να καίμε τα σκουπίδια της υπόλοιπης Ελλάδας και της Ιταλίας;

Φαίνεται πως η δημοτική αρχή αδυνατεί να αντιληφθεί να αντιληφθεί τις ευκαιρίες που δημιουργούνται από την υπεύθυνη διαχείριση των απορριμάτων. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των τελευταίων δημοτικών εκλογών επιχειρηματολόγησα με άρθρο μου “Οι μικροοργανισμοί κάνουν τη δουλειά τους. Εμείς τι κάνουμε;” το οποίο δημοσιεύτηκε στην “ΗΧΩ της Άρτας” υπέρ της ενεργειακής εκμετάλλευσης του βιοαερίου που παράγεται στο ΧΥΤΑ Βλαχέρνας. Αυτή η πρόταση ουδέποτε μελετήθηκε από την παρούσα δημοτική αρχή ως προς το αν είναι οικονομικά βιώσιμη. Σήμερα προτιμούν τα λένε “ΟΧΙ” αντί να κοιτάζουν το πως να μετατρέψουν ένα πρόβλημα σε ευκαιρία.

Ας συγχαρούμε λοιπόν τον κ. Τσιρογιάννη για τα “ΟΧΙ”-πυροτεχνήματα που ρίχνει στον αέρα. Κάποιοι ψηφοφόροι τα εκτιμούν, θωπεύονται. Ας τον ενημερώσει πάντως κάποιος πως το μόνο που καταφέρνει πρακτικά είναι να λέει “ΝΑΙ” σε πρακτικές και αντιλήψεις που μας κρατούν δέσμιους στο παρελθόν.

Πηγές

[1] Directive 2008/98/EC of the European Parliament and of the Council of 19 November 2008 on waste and repealing certain Directives. [online] Available at: http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32008L0098&from=EN [Τελευταία πρόσβαση 1/7/2016].

[2] sweden.se. (2013). The Swedish recycling revolution. [online] Available at: https://sweden.se/nature/the-swedish-recycling-revolution/ [Τελευταία πρόσβαση 1/7/2016].