Ποια είναι η πρώτη εικόνα σας όταν ταξιδεύετε προς την Άρτα ή κάποιο άλλο προορισμό της ηπειρωτικής Ελλάδας; Εμένα φέτος το καλοκαίρι ήταν η εξής: ένας υπάλληλος στο γκισέ των ΚΤΕΛ Κηφισού που κρατώντας στο ένα χέρι το τσιγάρο και στο αυτί το ακουστικό του τηλεφώνου, μου έκοψε ανόρεχτα το εισιτήριο Ο οδηγός του ΚΤΕΛ νομού Άρτας κινήθηκε στο ίδιο μοτίβο. Άφηνε ενίοτε το ένα χέρι απ' το τιμόνι για να τραβήξει μια τζούρα από το τσιγάρο που είχε στα δάχτυλά του, πότε τραβούσε μια τζούρα από τον καφέ του και βέβαια μίλησε και στο κινητό του ενώ οδηγούσε. Αν και λεπτός δεν φόρεσε ποτέ ζώνη ασφάλειας. Μάλλον θα τον στένευε...
Το ΚΤΕΛ Άρτας παρέχει εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια (όσο δηλαδή μπορώ να θυμάμαι το εαυτό μου) τη ίδια υπηρεσία: μεταφορικό έργο από το σημείο Α στο σημείο Β. Η επαγγελματική συμπεριφορά επαφίεται στη καλή θέληση του κάθε οδηγού ενώ η κοστολόγηση είναι δυσανάλογη σε σχέση με την ποιότητα της υπηρεσίας. Τα 65€ που κοστίζει το εισιτήριο μετ' επιστροφής για Αθήνα δεν δικαιολογούνται για μια υπηρεσία που εξαντλείται μόνο στη μεταφορά του επιβάτη. Δίνω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοώ.
Πριν από 2 χρόνια έκανα με λεωφορείο το δρομολόγιο Βερολίνο-Πράγα και πλήρωσα το εισιτήριο μετ' επιστροφής 40€ (η απόσταση είναι παρόμοια με το Άρτα-Αθήνα). Δεν θα σταθώ τόσο στην διαφορά τιμής καθώς στη Γερμανία δεν υπάρχουν διόδια αλλά θα επικεντρωθώ στην εμπειρία του ταξιδιού. Κατ' αρχήν έκανα την κράτηση εύκολα μέσω διαδικτύου (κανένας ανόρεχτος υπάλληλος στο γκισέ). Τα καθίσματα είχαν σε κάποιο σημείο πρίζα, γεγονός που μου επέτρεπε να φορτίσω το υπολογιστή μου αν ήθελα να τον χρησιμοποιήσω επί μακρόν. Μπροστά από το κάθισμα υπήρχε οθόνη και μπορούσα να επιλέξω μια ταινία για να δω μέσα από μια ικανοποιητική επιλογή. Το λεωφορείο διέθετε Wi-fi και συνεπώς είχα πρόσβαση στο διαδίκτυο. Ο οδηγός ήταν επιμελημένος και η συνοδός πρόσφερε καφέ ή κάποιο άλλο ρόφημα δωρεάν. Αν πεινούσα είχα τη δυνατότητα να αγοράσω κάτι ελαφρύ πάνω στο λεωφορείο. Τέλος η συνοδηγός μοίρασε κι ακουστικά ώστε να μπορούμε να δούμε την ταινία χωρίς να ενοχλούμε τους άλλους επιβάτες.
Βλέπουμε λοιπόν 2 περιπτώσεις όπου οι μεταφορικές εταιρίες παρέχουν εντελώς διαφορετικές υπηρεσίες. Τι κάνει λοιπόν τις γερμανικές μεταφορικές εταιρίες να προσφέρουν πολλά περισσότερα στον καταναλωτή; Η προφανής απάντηση είναι ο ανταγωνισμός. Τα ΚΤΕΛ στην Ελλάδα έχουν διαμορφώσει μια κατάσταση ιδιωτικού μονοπωλίου στις υπεραστικές οδικές συγκοινωνίες με αποτέλεσμα να μην έχουν κάποιο λόγο να αναβαθμίσουν τις υπηρεσίες τους. Αντίθετα τουλάχιστον η γραμμή Βερολίνο-Πράγα υπόκειται σε ανοιχτό ανταγωνισμό που περιλαμβάνει εταιρίες οδικών, σιδηροδρομικών και αεροπορικών συγκοινωνιών. Το αποτέλεσμα; Οι Γερμανοί καταναλωτές απολαμβάνουν φτηνές και ποιοτικές συγκοινωνίες.
Κι εμείς τι να κάνουμε; Προφανώς θα πρέπει να αφήσουμε το ΚΤΕΛ νομού Άρτας στη μονοπωλιακή του νιρβάνα. Δεν αξίζει τα λεφτά μας για τις υπηρεσίες που (δεν) προσφέρει. Το καλύτερο θα ήταν να υπάρχει κι άλλη εταιρία που θα ανταγωνίζεται το ΚΤΕΛ αλλά μάλλον είναι δύσκολο να συμβεί άμεσα. Εγώ προτείνω τις ιστοσελίδες διαμοιρασμού αυτοκινήτου όπως το carpooling.gr ή το sharemycar.gr. Έτσι οι χρήστες αυτών των ιστοσελίδων μπορούν να μοιραστούν τα κόστη για μια διαδρομή και να ταξιδέψουν γρήγορα και οικονομικά. Ας πούμε λοιπόν αντίο στο ΚΤΕΛ νομού Άρτας, σε μια εταιρία ξεχασμένη στο χρόνο. Αξίζουμε κάτι καλύτερο!
