Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

My first cultural shock in Sweden

When you visit a new country it's inevitable that soon or later you will have a cultural shock. A cultural shock usually "hits" when you face a situation or a custom that works totally different from what you are used to. So in the following lines I will describe what was my first shock here in Sweden. Unfortunately I don't have a camera so it's impossible to give you a photo of what I mean but I will let your imagination to recreate my experience.
If I am not mistaken in about two weeks time there parlamentary elections in Sweden. This is quite obvious as in a very central square of Uppsala some kiosks of political parties are situated. Well, one day while I was wandering in the city centre I came across a political gathering. Up till now everything seems to be normal...
The politicians talking to the crown were from the right wing and the beliefs they expressed were xenophobic, against the immigrants. Therefore there were many people present, maybe the majority of the crowd, who were against these politicians. And how they expressed their opposition? They stood showing their backs to the politicians and some of them, the most passionate, were also showing their middle finger to the men who were talking while listening to them!
That scene made me huge impression as in Greece all political gatherings are usually attended (almost exclusively) by people who are in favour of the party organising them. Here in Sweden the game seems to be more interactive, perhaps too interactive but this is something I enjoy!

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Αρχοντοχωριάτης - Le Bourgeois gentilhomme


Το περασμένο χειμώνα είχα την τύχη να συμμετέχω στην θεατρική ομάδα "Καλειδοσκόπιο" του πολιτιστικού συλλόγου "Ιλισσός" που βρίσκεται στου Ζωγράφου, Αθήνα. Ήμουν πραγματικά τυχερός γιατί μέσα από αυτή τη συμμετοχή γνώρισα ανθρώπους γεμάτους ζωντάνια και ανησυχίες. Αποτέλεσμα αυτής της συναναστροφής ήταν το ανέβασμα της θεατρικής παράστασης "ο Αρχοντοχωριάτης" στο υπαίθριο θέατρο Ζωγράφου στις 14,15 και 16 Ιουνίου 2014. Εδώ μπορείτε να βρείτε ολόκληρη την παράσταση σε ολιγόλεπτα βίντεο.
Σας προτρέπω να τη δείτε όλη όποιος όμως δεν έχει το χρόνο να τη δει ολόκληρη μπορεί να κοιτάξει τα μέρη 6, 7, 9 και 11 όπου εμφανίζομαι.
Ευχαριστώ όλους τους συμμετέχοντες για την παρέα όλο το χρόνο και ειδικά τη σκηνοθέτριά μου Τίνα Αλεξοπούλου για την συνεργασία της.
Απολαύστε την παράσταση! 


English version
Last winter I had the chance to participate in the theatrical group "Kalidoscopio" of the cultural assosiation "Ilissos" located in Zografou, Athens. I fell really lucky because through my participation I met people full of life and interests.  The result of this interaction was the theatrical performance "Le Bourgeois Gentilhomme" which took place in the open air theatre in Zografou on 14,15 and 16 June 2014. Here (no subtitles available) you can watch the whole performance broken in short videos.
I encourage you to watch all the videos but if you don't have enough time you can take a look at μέρη (=parts) 6, 7, 9 and 11 where I am in action.
I thank all the participants for their company throughout the whole year and especially my director Tina Alexopoulou for her cooperation.
Enjoy the play!

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

Αξιολόγηση στο δημόσιο: Μια πονεμένη ιστορία



Τον τελευταίο καιρό είναι στην επικαιρότητα μέσα από άρθρα που δημοσιεύονται σε αυτή την εφημερίδα και σε άλλα ΜΜΕ το θέμα της αξιολόγησης στο δημόσιο. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το 15% των υπαλλήλων κάθε υπηρεσίας που πρέπει να κριθούν ως κακοί και κατά πόσο αυτοί βρίσκονται στα πρόθυρα της απόλυσης. Ο νόμος που διέπει την αξιολόγηση προφανώς επιδέχεται βελτίωση καθώς οι ποσοστώσεις που προβλέπει (15% κακοί, 60% μέτριοι και 25% άριστοι υπάλληλοι) μπορεί να μην ισχύουν σε κάθε υπηρεσία είναι όμως ένα βήμα προς θετική κατεύθυνση.  Έτσι λοιπόν ήταν μια ευχάριστη έκπληξη η ανταπόκριση του τμήματος συγκοινωνιών της Π.Ε Άρτας όπου σύμφωνα με δημοσίευμα του “Ταχυδρόμου της Άρτας” η αξιολόγηση εφαρμόστηκε κανονικά. Πριν όμως προχωρήσω περαιτέρω πιστεύω πως αξίζει να σημειωθούν ορισμένες αλήθειες.
Το ελληνικό δημόσιο διαχρονικά δηλαδή από την ίδρυση του κράτους το 1831 ουδέποτε δούλεψε με όρους που ευνοούν μια αντικειμενική αξιολόγηση. Ουδέποτε εισήγαγε σαφείς ποσοτικούς και ποιοτικούς, μετρήσιμους στόχους  στη λειτουργία του. Πάντα λειτουργούσε ως ένας μηχανισμός για να εξυπηρετούνται οι κομματικοί στρατοί και όχι μόνο. Έτσι λοιπόν η καχυποψία που διακατέχει πολλούς είναι δικαιολογημένη όχι όμως επαρκής για να αναιρέσει αυτή την προσπάθεια που πάει να γίνει.
Όσοι λοιπόν αρνούνται την αξιολόγηση όπως αυτή προβλέπεται ας εξηγήσουν τι πρέπει να γίνει με τους υπαλλήλους που μπήκαν στο δημόσιο χωρίς να έχουν κάποιο ουσιαστικό προσόν ώστε να προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες, τι πρέπει να γίνει με ορισμένους που παίρνουν άδεια από τη σημαία εν ώρα υπηρεσίας. Βέβαια η (στείρα) άρνηση είναι θέση στην Ελλάδα αλλά αυτό δυστυχώς δε βγάζει πουθενά. Ας εξηγήσουν για να διαχωρίσουν εαυτούς από την απέραντη μετριοκρατία που κυριαρχεί στη χώρα μας και ασφαλώς καμία ανάγκη από αξιολόγηση έχει.
Κλείνοντας θα ήθελα να καλέσω τους αναγνώστες να δουν το ποτήρι μισογεμάτο! Το Δημόσιο έχει δεχτεί πυρά τα τελευταία χρόνια για τη δυσλειτουργία του τα οποία άξιζε και σε αρκετές περιπτώσεις συνεχίζει να αξίζει. Δίπλα όμως στο στερεότυπο του δημοσίου υπαλλήλου που τον θέλει άεργο και αδιάφορο, υπάρχουν υπάλληλοι οι οποίοι κάνουν σωστά και με μόχθο τη δουλειά τους και πασχίζουν να εξυπηρετήσουν το συμπολίτη τους. Είναι αυτοί που θα έπρεπε να βρεθούν στο περίφημο 25% των άριστων. Είναι ανάγκη λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι να αποχτήσουν ονοματεπώνυμο για να μπορεί ο κόσμος να τους συγχαρεί για τον κόπο τους. Είναι μεγαλύτερη ανάγκη σε μια χώρα σαν την Ελλάδα όπου τα τελευταία χρόνια έχουν καταρρεύσει πολλά από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα, να αρχίσουν να προβάλλονται θετικά πρότυπα. Αν θέλουμε μια διαφορετική Ελλάδα που θα βασίζεται σε βιώσιμη ανάπτυξη πρέπει να τελειώνουμε με τη νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας που έχει ως γνήσια έκφρασή της το “βόλεμα”.  Χρειάζεται μια άλλη αφήγηση που θα προτάσσει τους καλύτερους σε κάθε τομέα.
Η αξιολόγηση ίσως είναι η εισαγωγή σε αυτή την αφήγηση. Γι’ αυτό αντί να τη λιθοβολούμε ας κοιτάξουμε να τη βελτιώσουμε.
ΥΓ. Ενδιαφέρον έχει να δούμε πως αντιλαμβάνεται ο κ. Τσιρογιάννης την αξιοκρατία στην κατανομή των αξιωμάτων που θα κάνει, εκεί όπου δεν θα υπάρχει ο “μπαμπούλας” της αξιολόγησης.