Οι
εκλογές στο χώρο της κεντρο-αριστεράς
κι ακολούθως ο σχηματισμός νέου φορέα
είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον πολιτικό
γεγονός στην Ελλάδα για το 2017. Το
ενδιαφέρον έγκειται στο ότι αυτό το
εγχείρημα μπορεί, υπό προϋποθέσεις να
αποτελέσει την αφετηρία για ένα κόμμα
προοδευτικό, ευρωπαϊκό, μη λαϊκίστικο
που θα έχει σημαντικό ρόλο στην πολιτική
ζωή της χώρας. Μήλο της έριδος στην μέχρι
τώρα συζήτηση ήταν αν είναι δυνατό να
εφαρμοστεί ηλεκτρονική εξ αποστάσεως
ψηφοφορία. Η πρόταση αυτή εγκαταλείφθηκε
καθώς η πλευρά της κας Γενημματά ουδέποτε
πείστηκε για το αδιάβλητο της διαδικασίας.
Πολλοί πίστεψαν πως το συγκεκριμένο
θέμα είναι αμιγώς διαδικαστικό αλλά η
δική μου εκτίμηση είναι πως έχει κι
άλλες σημαντικότερες προεκτάσεις τις
οποίες θα αναπτύξω επιγραμματικά στη
συνέχεια. Επειδή όμως η οποιαδήποτε
ανάλυση είναι σχετική με το πλαίσιο το
οποίο γίνεται θα μου επιτρέψετε λίγα
λόγια για ορισμένες ραγδαίες τεχνολογικές
εξελίξεις που συμβαίνουν σήμερα.
Όποιος
λοιπόν ψάχνει τις ειδήσεις θα έχει
διαβάσει για τα πιλοτικά προγράμματα
τις Uber. Η Uber λοιπόν είναι μια εταιρία-πλατφόρμα
διάθεσης μεταφορικού έργου που
πειραματίζεται με αυτοκινούμενα ταξί.
Φαίνεται πως σε μια δεκαετία οι Aμερικάνοι
πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα να
μπαίνουν σε ταξί χωρίς οδηγό κι αφού
δώσουν τον προορισμό τους στον υπολογιστή
του αυτοκινήτου, να φτάνουν ασφαλείς
σε αυτόν. Μια άλλη καινοτομία είναι η
διανομή προϊόντων κατ’ οίκον με ιπτάμενα
ρομπότ τα λεγόμενα drones. Ήδη η Αmazon έχει
αρχίσει να χρησιμοποιεί σε περιορισμένη
ακόμα κλίμακα τα ιπτάμενα ρομπότ για
την διανομή προϊόντων και σαφώς η τάση
είναι αυτό το σύστημα να εξαπλωθεί
ευρέως. Αυτές είναι μόνο δύο από τις
τεχνολογικές εξελίξεις που συμβαίνουν
σήμερα και αναμένεται να αλλάξουν την
καθημερινότητά μας αργά ή γρήγορα.
Κοινός παρονομαστής των δύο τεχνολογιών
είναι η χρήση του διαδικτύου. Πράγματι
αυτές οι υπηρεσίες/τεχνολογίες είναι
συνυφασμένες με το διαδίκτυο, δεν μπορούν
να λειτουργήσουν χωρίς αυτό. Και στην
Ελλάδα τι;
Στην
Ελλάδα η κα. Γεννηματά ηγέτιδα ενός
ιστορικού κόμματος επιλέγει να απορρίψει
μια απλή ηλεκτρονική ψηφοφορία. Πολλοί
μίλησαν μια μικροπολιτική σκοπιμότητα
καθώς περιορίζοντας τη δυνητική εκλογική
βάση έχει περισσότερες πιθανότητες να
επικρατήσει η ίδια αφού διαθέτει άρτιο
κομματικό μηχανισμό. Άλλωστε οι
“πρασινοφρουροί” δεν χρειάζονται το
διαδίκτυο για να ψηφίσουν. Σαν έτοιμοι
από καιρό, σα θαραλλέοι, σαν που ταιριάζει
σε αυτούς που αξιώθηκαν ένα τέτοιο κόμμα
θα παρουσιαστούν στις κάλπες και θα
ψηφίσουν την αργηγό. Στο βαθμό που αυτό
είναι αλήθεια μπορούμε να μιλάμε για
μια κατάπτυστη συμπεριφορά της κας
Γεννηματά. Εγώ όμως θα ήθελα να σταθώ
σε μια άλλη ανάγνωση, αυτή που έχει να
κάνει με την τεχνοφοβία.
Η
τεχνοφοβία για την οποία μιλώ αφορά την
αντίληψη μιας υποτιθέμενης τεχνολογικής
πρόκλησης (δηλαδή της ηλεκτρονικής
ψηφοφορίας) ως απειλή κι όχι ως μια
ευκαιρία να δουλέψουμε για να κάνουμε
ένα βήμα παραπάνω. Σε ένα κόσμο που
διατρέχεται από ραγδαίες τεχνολογικές
εξελίξεις όπως αυτές που περιέγραψα
προηγουμένως, μια πολιτική ηγεσία η
οποία δεν τις κατανοεί και δεν είναι σε
θέση να τις ακολουθήσει, μια τεχνοφοβική
ηγεσία μπορεί να είναι καταστροφική
για τον τόπο. Προφανώς αν η Ελλάδα θέλει
να συγκαταλέγεται στις αναπτυγμένες
χώρες θα πρέπει να διαθέτει πολιτικούς
που αντιμετωπίζουν τις τεχνολογικές
προκλήσεις ως μια ευκαιρία για καινοτομία,
δηλαδή όχι την κα. Γεννηματά.
Ασφαλώς
η στάση ως προς τις νέες τεχνολογίες
δεν είναι το μοναδικό κριτήριο για να
ψηφίσεις τον ηγέτη του νέου φορέα. Ένας
φορέας όμως δεν μπορεί να αποκαλείται
προοδευτικός όταν ο ηγέτης του αρνείται
να συναινέσει στη διοργάνωση μιας απλής
ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Γι’ αυτό στις
εκλογές της 12ης νοεμβρίου έχει νόημα η
ψήφος που είναι προϊόν προβληματισμού.
Ας αναλάβουμε την ευθύνη μας ως πολίτες
να προκρίνουμε τον αξιότερο ηγέτη ως
επικεφαλής του νέου προοδευτικού φορέα!
Αυτή είναι μια κρίσιμη επιλογή αν θέλουμε
να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον.
