Αφορμή για αυτό το άρθρο ήταν οι επίμαχες διατάξεις ενός νομοσχεδίου που συζητείται αυτές τις μέρες στο ελληνικό κοινοβούλιο και πρόκειται να επιτρέψει σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια να συνάψουν μεταξύ τους σύμφωνο συμβίωσης. Θετική εξέλιξη αν και αργοπορημένη. Τι να κάνουμε με τους ομοφυλόφιλους; Αυτό είναι ένα ερώτημα που η ελληνική κοινωνία προσπαθεί επιμελώς να αποφύγει να απαντήσει.
Στην Ελλάδα είχα ένα γκέι και μια λεσβία φίλους οι οποίοι είχαν μιλήσει ανοιχτά για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό σε ένα στενό κύκλο ατόμων τους οποίους και εμπιστεύονταν, φοβούμενοι να εκδηλωθούν περισσότερο αφού η κοινωνική κατακραυγή τους περίμενε στη γωνία. Αμφότεροι είναι ενδιαφέροντες χαρακτήρες που ωστόσο δεν μπορούν να ζήσουν φυσιολογικά γιατί η κοινωνία δεν τους το επιτρέπει.
Ερχόμενος στη Σουηδία, χάρηκα όταν έμαθα πως το σουηδικό κράτος αναγνωρίζει πλήρη αστικά δικαιώματα στους ομοφυλόφιλους μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα στα ζευγάρια να υιοθετούν παιδιά. Γρήγορα όμως διαβάζοντας τα νέα από την Ελλάδα θυμήθηκα ότι υπάρχει κι άλλη άποψη η οποία περιγράφεται γλαφυρά από τον μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο που μας προτρέπει να αντιμετωπίζουμε τους ομοφυλόφιλους κάπως έτσι: “Σας συμβουλεύω: Μη τους πλησιάζετε! Μη τους ακούτε! Μη τους εμπιστεύεσθε! Είναι οι κολασμένοι της Κοινωνίας! Δικαίωμά τους, βέβαια, είναι κρυφά -ιδιωτικά- να ζούν όπως θέλουν! Αλλά κάποιοι ξεφτυλισμένοι δεν μπορούν να υπερασπίζωνται δημοσίως τα πάθη της ψυχής των!” και επιπλέον “Ε, λοιπόν, αυτούς τους ξεφτυλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με νοητική διαταραχή!”. Ίσως αυτή να είναι η χριστιανική αγάπη που διδάσκει η Εκκλησία.
Δυστυχώς δεν βρέθηκε ένας Έλληνας πολιτικός ποτέ να κόψει το λόξιγκα της Εκκλησίας, να πει δηλαδή στους παπάδες πως εφόσον έχουν επιλέξει να αφιερωθούν στα επουράνια ζητήματα θα πρέπει να αφήσουν τη διαχείριση των επίγειων στους αιρετούς. Από κει και πέρα το ελληνικό κράτος πρέπει να αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες ισότιμα, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Δεν γίνεται π.χ να ζητά από τους ομοφυλόφιλους να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους προς αυτό αλλά όταν πρόκειται για βασικά δικαιώματα που τους αφορούν να αρχίζει τις εκπτώσεις. Κι αν κάποιος διατηρεί αμφιβολίες για το αν και κατά πόσο τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια μπορούν να είναι καλοί γονείς, ενδιαφέρον έχει να δούμε τη λένε επιστημονικοί φορείς όπως η Αμερικάνη Ένωση Ψυχολόγων (American Psychological Association) (στο εφεξής ΑΕΨ).
Η ΑΕΨ σε μια περίληψη της επιστημονικής βιβλιογραφίας σημειώνει πως λεσβίες και ετερόφυλες γυναίκες δεν διαφέρουν σημαντικά στην προσέγγισή τους για την ανατροφή των παιδιών. Επίσης ορισμένες μελέτες εισηγούνται πως οι γονικές δεξιότητες των γκέι πατέρων ή των λεσβίων μητέρων μπορούν να είναι ανώτερες από ετερόφυλους γονείς ενώ δεν υπάρχει επιστημονικά στοιχεία για να συμπεράνουμε πως οι πρώτοι είναι ακατάλληλοι ως γονείς εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Σε ο,τι αφορά τα παιδιά η έρευνα εισηγείται πως η σεξουαλική ταυτότητα των παιδιών αναπτύσσεται κατά πολύ με τον ίδιο τρόπο σε οικογένειες λεσβίων μητέρων και ετερόφυλες οικογένειες. Επίσης στοιχεία δείχνουν πως τα παιδιά γκέι και λεσβίων μητέρων έχουν φυσιολογικές κοινωνικές σχέσεις με συνομήλικους και ενήλικους. Προτρέπω τους αγγλομαθείς αναγνώστες να επισκεφτούν την ιστοσελίδα της ΑΕΨ για να διαβάσουν περισσότερα ευρήματα.
Με βάση τα παραπάνω η ΑΕΨ παίρνει θέση υπέρ της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, θέση που πρέπει να είναι κομμάτι της νομοθεσίας κάθε σύγχρονου ευρωπαϊκού (και μη) κράτους. Γενικά, γνώμη μου είναι πως δε θα πρέπει να υπάρχει καμία διάκριση με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό ανάμεσα στους Έλληνες πολίτες.
Κλείνοντας θα ήθελα να προτρέψω το μικρό αναγνωστικό μου κοινό να προβληματιστεί αν θέλει να εξακολουθήσει να με διαβάζει γιατί σύμφωνα με τον Αμβρόσιο “Όσοι, λοιπόν, είτε την βιώνουν [την ομοφυλοφιλία], είτε την υποστηρίζουν δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι! Είναι αποβράσματα της Κοινωνίας!”. Μάλλον με αυτή την υποστήριξη που δίνω μέσω αυτού του άρθρου συγκαταλέγομαι πλέον στα αποβράσματα… C’est la vie!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου