Γράμμα από τη Σουηδία: πολιτικές συνεργασίες

Τους πήρε τέσσερις μήνες αλλά τα κατάφεραν. Ο λόγος για το σχηματισμό της τελευταίας κυβέρνησης στη Σουηδία. Τα αποτελέσματα των εκλογών του σεπτεμβρίου 2018 σε συνδυασμό με το αναλογικό σουηδικό εκλογικό σύστημα δεν έδωσαν ξεκάθαρη προοπτική για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Σε μια χώρα που τις προηγούμενες δεκαετίες είχε εθιστεί να την κυβερνούν οι σοσιαλδημοκράτες, διαμορφώθηκε μια μετεκλογική κατάσταση όπου ούτε το κεντροδεξιό μήτε το κεντροαριστερό μπλοκ μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση. Έτσι λοιπόν καθώς κανένα δημοκρατικό κόμμα δεν ήταν διατεθειμένο να με το ρατσιστικό, ξενοφοβικό κόμμα των “Σουηδών δημοκρατών” ήταν πλέον προφανές πως για να σχηματιστεί κυβέρνηση θα έπρεπε να συνεργαστούν κόμματα κι από τα δύο μπλοκ. Όπως κι έγινε. Τελικά οι σοσιαλδημοκράτες σχημάτισαν κυβέρνηση του κόμματος των πρασίνων και την ανοχή των “Φιλελεύθερων” και του κεντρώου κόμματος.

Το ενδιαφέρον σε αυτή την ιστορία είναι πως ο συμβιβασμός επήλθε μετά από διαπραγμάτευση που οδήγησε σε συμφωνία για την υλοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών. Η συμφωνία που αριθμεί 70 σημεία δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, τέθηκε προς συζήτηση στα εμπλεκόμενα κόμματα και τελικά αφού όλοι έβαλαν νερό στο κρασί τους, εγκρίθηκε και επέτρεψε το σχηματισμό κυβέρνησης. Μάλιστα όσο οι συμφωνημένες πολιτικές θα υλοποιούνται δεν τίθεται θέμα πρόωρων εκλογών, μια έννοια η οποία είναι εξάλλου ξένη στους Σουηδούς. Το δίδαγμα λοιπόν είναι πως μπορούν να υπάρξουν συγκλίσεις και συμβιβασμοί που βασίζονται σε πολιτικές κι όχι απλά στην διανομή των υπουργικών καρεκλών κι αξιωμάτων.

Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο είναι η συζήτηση αν και κατά πόσο η ψήφιση του νομοσχεδίου “Κλεισθένης” που εισάγει την απλή αναλογική στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης μπορεί να οδηγήσει σε βιώσιμες δημοτικές/ περιφερειακές αρχές. Το ερώτημα είναι εύλογο καθώς στην Ελλάδα δεν έχουμε παράδοση στις πολιτικές συνεργασίες. Αντίθετα οι πολιτικοί αντίπαλοι απεικονίζονται συχνά ως ορκισμένοι εχθροί και συνεπώς το έδαφος για συνεννόηση καταρρέει.

Ωστόσο όπως είδαμε οι πολιτικές συμφωνίες είναι εφικτές και βιώσιμες αρκεί να βασίζονται σε πολιτικό πρόγραμμα κι όχι σε συνδιαλλαγές πίσω από κλεισμένες πόρτες. Βέβαια όπως μας έδειξε το πρόσφατο παράδειγμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ η νομή της εξουσίας αποτελεί μια δυνατή συγκολλητική ουσία που όμως είναι επιζήμια για τη χώρα. Συνεπώς σε αυτές τις εκλογές οι αυτοδιοικητικοί που θα συνεργαστούν μετεκλογικά οφείλουν πρωτίστως να εξηγήσουν ποιες πολιτικές σκοπεύουν να υλοποιήσουν σε βάθος τετραετίας. Ασφαλώς αυτό προϋποθέτει πως θα έχουν ένα σοβαρό προεκλογικό πρόγραμμα. Όποιος βρει κάποιον/α υποψήφιο/α δήμαρχο με μετρήσιμο και στοχοθετημένο προεκλογικό πρόγραμμα για την Άρτα ας το πει και σε μένα. Αυτός που θα το βρει θα αμoιφθεί!