Εξαιρετικοί αναγνώστες αυτή τη φορά σας γράφω για να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που μου συνέβη στο πανεπιστήμιο, εδώ στην Ουψάλα. Η Αλεξάνδρα ήταν μια συμφοιτήτριά μου στο Χημικό Ιωαννίνων της οποίας είχα χάσει τα ίχνη μετά την αποφοίτηση μου. Μιλώντας με κάποιους άλλους συμφοιτητές εξ Ιωαννίνων πληροφορήθηκα πως έχει γίνει δεκτή για διδακτορικό στο πανεπιστήμιο της Ουψάλα και αργότερα ανακάλυψα πως κάνει μάθημα καθώς αυτό περιλαμβάνεται στα καθήκοντα των υποψήφιων διδακτόρων. Λοιπόν εντόπισα που κάνει μάθημα και είπα να την παρακολουθήσω και να να πω ένα “γεια”. Στο σημείο αυτό θέλω να παραθέσω ένα σημαντικό στοιχείο για τη συνέχεια: η Αλεξάνδρα γεννήθηκε στην Αλβανία αλλά μεγάλωσε και τέλειωσε τουλάχιστον δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα. Μετά το πέρας του μαθήματος πιάσαμε συζήτηση και κάποτε η κουβέντα ήρθε για το τι θα κάνουμε μετά τις σπουδές. Στη εκφορά του λόγου μου πως δεν αποκλείω να γυρίσω στην Ελλάδα, μου απάντησε μεταξύ άλλων πως θεωρεί την Ελλάδα πατρίδα της αλλά ταυτόχρονα “είμαι ξένη στην Ελλάδα”. Ντράπηκα.
Ντράπηκα γιατί σαν την Αλεξάνδρα υπάρχουν χιλιάδες άλλα παιδιά αλλοδαπών τα οποία μεγαλώνουν στη χώρα μας, πηγαίνουν κανονικά στο ελληνικό σχολείο, συμμετέχουν σε ενεργά στην ελληνική κοινωνία και παρόλα αυτά θεωρούνται ξένοι. Αλεξάνδρα συγγνώμη! Συγγνώμη γιατί αφήσαμε στο δημόσιο διάλογο να επικρατήσει η αντίληψη των αρχαιόπληκτων της Μαύρης Νύχτας και άλλων ότι η ελληνικότητα είναι κάτι που μεταδίδεται μέσω DNA. Αγνοούν εσκεμμένα ή μη αυτοί οι κύριοι πως ο αρχαίος φιλόσοφος Ισοκράτης υποστήριζε πως Έλληνας είναι όποιος έχει την ελληνική παιδεία. Εμείς βέβαια που σπουδάσαμε χημεία γνωρίζουμε πως η καταγωγή του καθενός ουδόλως σχετίζεται με τα γονίδια. Αλλά ποιος δίνει σημασία στην επιστήμη και στα διδάγματα των αρχαίων φιλοσόφων; Οι λαϊκίστικες αντιλήψεις είναι εξαιρετικά εύπεπτες για τα μυαλά που επιζητούν την πόρωση και απεχθάνονται την κριτική σκέψη. Αυτή ακριβώς η απαξίωση της κριτικής σκέψης και των ανθρωπιστικών αξιών μέσα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι και η πηγή της ευρύτερης πολιτιστικής χρεωκοπίας που βιώνουμε. Αλλά ποιος μιλάει για αυτά; Η συζήτηση για το πότε θα έρθει η τρόικα είναι πάντα πιο επίκαιρη…
Κλείνοντας Αλεξάνδρα θέλω να σου εκμυστηρευτώ κάτι. Ονειρεύομαι μια Ελλάδα που θα σέβεται την διαφορετικότητα σε όποια έκφανσή της. Ονειρεύομαι μια Ελλάδα που θα θεωρεί όσους είναι διαφορετικοί από τους πολλούς (έγχρωμοι, ομοφυλόφιλοι, μουσουλμάνοι κτλ) ως αναπόσπαστο κομμάτι της, ως στοιχεία που την εμπλουτίζουν. Πιστεύω πως μια τέτοια κοινωνία θα ήταν ένα φοβερό μέρος για να ζήσουμε και να πάμε όλοι μαζί μπροστά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου